Ярам ярамга сепилар, қалампиру қоп-қоп тузлар. Сени кўрмас оним қанча...

 Тошкентимга тун киргунча.

Фиғоним етди фалакка, узун бўларму кун шунча, бошим урилар эшикка...

Тошкентимга тун тушгунча

Тезроқ  қорайиб осмоним, учиб ўтар бир юлдузча, ундан-да тезроқ чопаман, ёрим васлингга етгунча.

Яна отиб тошбағир тонг, кундан азобда ким қанча, мана ман яна ўламан...

Тошкентимга тун киргунча.

Шунақанги сени соғиндимки, ичларимда қайнар аламлар. Сени шундай кўргим борки, хаёлларим ўзимда эмас. Исларингни соғиндим шундай, қимматбахо атир керакмас, мехрибоним сени соғиндим, хеч ким сендек мехр беролмас…

Мени кўнгил дарбозам очилганида, сеники ғафлатга бурканган бўлади. Уйғонганингда эса шоша-пиша ниқобинг излайсан, токи хечким табассум ортидаги нозик ва бежирим хилқатни кўрмасин дея. Биламан буни.

Аслида хаммага қувноқ ва бефарқ кўринганингдек эмассан, шунчаки ё қулай, ё қачондир кимдир қалбингни қаттиқ тирнаган. Қани энди малхаминг номи мен бўлсам.

Балки ўзингни олиб қочиб тўғри қиларсан, балки бу холатимизда мендан кўра донороқсан...

Хозирча!

Сени телба қилишга ният қилдиму, ўзим ўша кун келганида доно бўлиб қолишдан чўчийман.

Йўқ, хозир телбамасман, лекин, сен хаётимда бор экансан, ёнингда доно хам эмасман. Шуни унутма илтимос. Қадрла демайман, ниманидир кутиб сўрамайман хам.

Шунчаки ғурур орқасида расмий сўзлашишдан чарчаган кўнгилни ипини бўшатдим. Яйраб яшаб ола қолсин, хаёти бир донаку. Бурни қонайдими, оғзи куядими, қалби тирналиб оғриниб яшайдими, майли, озод яшасин!

Хеч бўлмаса шуни унга бера оламан, қолгани орият ва Аллохдан қўрқув исканжасида...

Кўнгил ипи хозир сени қўлингда,  етакла...