04:21 Хаёт эканмизки, имкон хануз бор! | |
 Бу хаёт
ягона, иккиси бўлмас, бир келган
тақдирни қайтариб бўлмас, яна бир туғилмоқ бўлса хам имкон, яна бир учрашиш
иложи бўлмас...Соғинган юракни бошқалар босмас, ўрганган қўлларни унутиб бўлмас, гар тафти бўлса хам мингта қўлларни, ўзгача мехрни бошқаси бермас.. Юракни титратган қайноқ оғушлар, минг қадрдонинг хам ўрнин босолмас, ўзга армонларни ёт орзу босмас, чўғ бўлиб турганга олов алишмас... Бу дунё бевафо бўлса бизгамас, сену менда танлов ўз қўлимизда, юрак истасаю қайрилиб кетсак, нима фойда бундан, не бахт бор бундан... Бу хаёт берилган умрбод эмас, бизнинг тақдиримиз бизсиз ўзгармас, буюк туйғуларни айламайлик хор...Хаёт эканмизки...имкон доим бор! Ёмғир ёғмоқда...қизиқ нега сени эслайман, ахир бизларга у хамрох бўлмаганди хеч хам. Бизнинг хотираларга у мутлақ бегонаку, нега сени эслашга ундайди? Ёмғир овозига қулоқ тутиб нима учун эслатишини тушундим... Сен билан қалбимда ёмғир билан ажрашгандим... Хозир ёмғирнинг шитирлаши, ўша пайтлардаги ичим тўкилиб кетаётгани овозини эслатмоқда. Ёмғир кўз ёшларни эслатар... Соғинчнинг овози хам бормикан? Сенга ўша овозни Аллохим тинглатишини сўрардим...
Сен мени сўнгги хикоям эдинг. Афсус...сўнгги йўлимгача бормаган сўнгги китобим... Энди китобларимда хикояларга ўрин йўқ... фақат воқеалар, ходисалар, хаёт.... Болаликдаги эртакларни қўмсайман. Беғубор...орзуларга бой... армонсиз ва ишончли! Хамма нарсани сўнггиси бошқача бўларкан. Оғир ва рутубатли сўнгги хикоям... Ўлдирдинг қалбимни... Қизиқ... нима учун болаликдан эртак ўқиган эканман а? Яхшилик билан тугашига ишонч билан тарбиялаган улар нохақми? Билганимда болаликданоқ хикоялар ўқирдим... Кечирдим... Кечирдинг.. Мухаббатчи? У бизни кечирармикан? Сену менку ажралдик, иккимизда қолмади хаққимиз.... увол бўлгани мухаббат бўлди...  Орзу бўлгим келганди, армон бўлибман Кўзларингда қалқиган бир ёш бўлибман Қадримни сездирган жон бўлай девдим Дардимни сездирган бир ғам бўлибман Кечагина хаво соғинч навосини чалди. Эртадан айрилиқ аёзи билан музлатади... Бир вақтлар висол гуллари билан яшнатиб, мухаббат тафтини оловлатганди... Табиатни ўзи бевафо, инсондан нимаям кутиш мумкин?))  Мен уни тимсолини хеч қачон хаёлимда чизмагандим, таъбимга хам мурожаат қилмай, тасаввур хам қилмаганман. Лекин хамиша у қандай бўлиши кераклигини хис қилиб келганман. Уни биринчи бор кўрганимда, айнан шу инсон ўша мен хис қилганим эканлигини тушунганман. Орадан кунлар ўтмоқда...майли майда қадамлар билан кунлардир, лекин шу майда қадамлардаги, шахдам одимлар билан унга мехрим ошиб, севиб боряпман... У айнан мен қандай хис қилган бўлсам, худди шундай бўлиб чиқди. Хеч қачон севганингизни хаёлингизда тасвирламанг, аниқ тимсол ясаб уни изламанг. Шунчаки у қандай бўлиши кераклигини хис этинг бўлди ва ишонаверинг, сиз уни учратганингизда уни бирда хис этасиз! Барчангизни умр йўлдошингиз айнан сиз хис қилгандек бўлишини тилайман! Мен бахтлиман! Навбат сизларга! (c) Sayyod | |
|
| |
Ғуборинг
бўлдиму, хуморинг эмас, зах босган юракда титраган махбус... Қалбингга
киргандим гулханим билан, чароғон этарман кошонангни деб.. билсам экан кўнглинг
оддий бир зиндон... гулханим сўндириб музлатган ошён...Нравится
| Барча изохлар: 26 | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
-1
:'(
Шеъру хикояларга класс
