Мен билан учрашган бу қиз анча муддат муаммосини айта олмай қийналди…уялди шекил, жуда бир қалтис мавзу экан деб ўйлагандим.

Минг истехола билан гап бошлар экан, асли вилоятлик ва у яшайдиган жойларда қизларни эрта турмушга беришлари, унинг орзуси эса талаба бўлиш бўлган экан.

-Уйдагиларни бу орзуимга кўндирар эканман, отамнинг "Мабодо институтга кира олмасанг, турмушга бериб юбораман” деган гаплари қулоғимда жаранглади.

Тошкентга келиб, институтга яхшилаб харакат қила бошладим. Афсус... кира олмадим.

Хаммаси шундан бошланди. Уйга қайта олмасдим, негадир келаси йил кира оламан деган умид тураверарди. Уйга қайтиб турмушга чиққач орзуларим бирда нобуд бўлишини хечам истамасдим, талаба бўлиш орзуим қанчалик кучли эканлигини тасаввур қила олмайсиз.

Квартирада яшай бошладим, тикувчиликка ўрганиб, ишлай бошладим. Уйдагиларга эса... институтга контрактга кирдим деб алдадим...

Хаммасидан оғири, ота-онам Тошкентга олдимга келишганида тўлиб тошиб келишади, ўқишингга деб пуллар беришади...виждоним шунақанги қийналадики (йиғлаб юборади)..

Уйимга борганимда қариндошлар ва танишларимни қаерда ўқийсан, қайси факультет деб икир-чикиригача сўрашлари ичимни тиғлайди. Хадеб бир жавоб беравериш майли, ич-ичимдан ёлғоним мени кемиришини тушунсангиз эди.

Яна бир йил амаллаб харакат қилиб топширдиму...яна киролмадим....

Энди саросимадаман... мана бу йил хам топширяпман... киролмасам нима қилай? Ота-онамни алдаганим виждони қийнамоқда.

Маслахатга мухтожман. Буёғига нима қилишни билмаяпман

Малика.