13.
Zafar bilaman Aziz bilan qadirdon do’stsizlar. Do’st emas aka-ukadeksizlar. Endi bu tashvish ham bor ekan. Qo’limizda nima ham kelardi? Og’irroq bo’lish kerak. Mana meni singlim ham yotibdiku! Hozir meni ichimdan nimalar kechayotgani yolg’iz Alloxga va o’zimga ayon. O’zimdan o’tganini o’zim bilaman. Bu ishingiz yahshimi endi? Shifoxonada bitta u kasal emasku. Qanchadan qancha odamlar shifo so’rab yotishibdi. Kasalxonani “boshingizga ko’tardiz”. Meni oldimdan chiqayotganizda asablaringiz joyida ediku. Nega bunday qildiz? Shifokorlar xam qo’lidan kelgancha yordam berishyapti. Bu ularni burchi. Kirgazganda nima qilardingiz. Uyda qanday davolardingiz? Siz tibbiyot xodimi bo’lmasangiz. Shifokar o’ziga kelib qoladi deyishdi. Men ichkariga kirib ko’rdim. Mayli bo’lar ish bo’libdi endi. Bu holatni boshqa takrorlamang. Men ota onasiga qo’ng’iroq qildim. Viloyatda to’yda ekan. Bugun yetib kelishadi. Siz hozir uyga boringda, dam oling. Asablaringiz charchagan..... Bilaman do’stisiz, lekin bu yerda turganizdan nima naf?.... Biror narsa kerak bo’lsa o’zim sizga yetkazaman. Men singlimni ahvolidan xabar olay... Siz boravering baribir sizni u yoqga endi kirgazishmaydi....

Men seni kutaman!!!
Erta tong uyg'onib bervaqt, seni oldinga chopaman har payt. Kel ey yorim, dildorim, mehribon ovunchog'im. Iltimos meni qiynama. Yetar shuncha qiynaganing. Kel ey borim jahonim, senga bo'lsin fido jonim. Seni sevidim, sevmoqdaman, sevaveraman. Sendan hech qachon ayrilmayman. Mayli kelma, meni yo'qlama, meni unut. Hatto hayolingda ham begona qil. Men seni baribir kutaman. Sen hech qachon kelmasang ham. Hayolan yonimdasan, qalbimdasan, yuragimdasan. Kutaman yillar oshib, umr bersa asrlar oshib, kutaman to qiyomat, kelsang bo'ldi baribir sevaveraman.

Sevgi sabog’i

Meni men istagan kishi suxbatig’a arjumand etmas,
Meni istar kishining suxbatin ko’nglim pisand etmas.
Alisher Navoiy

Muxabbat - muhabbat deymiz. Og’iz ko’pirtirib, soatlab gap talashamiz. Qog’oz qoralaymiz, kuyga solamiz, madxiyalar, dostonlar bitamiz... Aslida, shu tuyg’uning qadriga yetamizmi? Ko’ngilda kechsa, tug’yon ursa izxor qilmoqqa jur`at qila olamizmi? O’zi muxabbatning ildizi qayerda?
Baribir, ilk muxabbatga yetmaydi bari. Ko’ngilga ilk bora tashrif buyurgan bu tuyg’u... Eslasam, vujudimga titroq inadi. Yuragim to’lib-toshib ketadi g’alati xis-tuyg’ularga. Entikaman, ezilaman... yig’layman. U bilan o’n yil bitta maktabda, bitta sinfda o’qibman-u, yuravergan ekanman, ko’ngilni keng qilib. Yo’q, umidvor xam bo’lmaganman, lekin ishq yurakni kuydirganidan keyin...
Yil oxiriga kelib, unga noma bitdim. Sevgi izxor qilingan xat. Endi o’ziga berish uchun otning kallasiday yurak kerak. Bu qurmag’ur menda... Dugonasiga, sirdoshiga berishga xam cho’chib turibman. O’ylab-o’ylab topgan tadbirim shu bo’ldi-sezdirmaygina sumkasiga solib qo’ydim.
Endi yurak xovuchlab yuribman. Sho’rlik og’iz ochmaydi. Xuddi xech narsa sodir bo’lmagan-u, biz avvalgidek apoq-chapoq bo’p yuribmiz. Ammo men ko’ziga qarashga botinolmayapman. Bu yoqda maktab oxirlayapti. Xademay imtixonlar boshlanadi-yu, shu bilan xammasiga nuqta qo’yiladi.
Tunlari tikan ustida ag’anagandek bo’laman, kunduzlari... Îxiri jur`at topdim. Eng so’nggi imtixonga bir kun qolgandi. Konsul tatsiya boshlanmagandi xali. Vaqtliroq borgandim. Sinfga kirsam, yo baxtimdan, o’tiribdi allaqanday kitobga termulib. Yolg’iz. Yoniga o’rnashdim.
«Yaxshimisan, Baxor!», dedim, keyin tilim tutilib qoldi. Arzirli gap topolmay qiynaldim. U menga shunday tikildiki, ajabtovur xolga tushdim. Nigoxi keskin tus olgandi. Ko’zlarim dosh berolmadi.
«O’zimga aytsang bo’lmasmidi?»,-dedi xamon nafratomuz tikilib.
«Nimani?»,-dedim. Sezib turibman, xatni aytyapti.
«Meni sharmanda qilding...».
«Nimalar deyapsan, kim... kim seni sharmanda qildi?!». O’rnimdan turib ketdim.
U boshini xiyol egdi. Xazin oxangda davom etdi:
«Sumkamga solib qo’ygan narsang birinchi kimning qo’liga tushganini bilmaysan. Îg’zi bo’sh dugonalarim... e-e, mana, maktabda duv-duv gap bo’ldi».
U birdan yig’lab yubordi. Kaftlarini yuzlariga bosdi. Mendan o’pkalanib, ginalanib yig’ladi:
«Senga nima yomonlik qiluvdim, nima?!».
Gung bo’lib qolgandim o’sha dam. Xatto uni yupatish xam qo’limdan kelmadi. Aybdor edim. Agar sevishni ayb deb sanashsa, xa, ana shu «ayb»imni tag’in tasdiqladim. Baralla aytdim unga:
«Baxor, seni rostdan xam...».
«Bas qil!-u alamidan baqirib yubordi.-Nima, bilmaysanmi, to’yim bo’lyapti-ku! Indinga fotixam bo’ladi, fotixam!».
Men karaxt bo’lib qoldim. Îchig’i, bu xabar men uchun yangilik edi. Naxot shu paytga qadar eshitmagan bo’lsam? Nima, yashirishdimi? Nega? Biror xunar ko’rsatmasin debmi? Qo’limdan nima xam kelardi o’zi... Mana, shaxmat o’yinidagi mot qilingan shox xoliga tushdim. Endi tamom. Xammasi tamom.
Sinfdosh qizlar, keyin yigitlar sinfga chuvvos solib kirib kelishdi. Baxor shosha-pisha sumkasidan ro’molcha chiqardi, ko’zlarini artib oldi. Keyin... keyin konsul tatsiya boshlandi. Undan so’ng imtixon... Banket. Shu bilan o’quvchilik davrimiz xam nixoyalandi. Îradan bir oy o’tib... tuyqus darvozamiz taqillab qoldi. Shoshib chiqdim. Eshikni ochsam... Baxor dugonasi bilan turibdi.
«Uch kundan keyin to’y, albatta o’tgin, mana bu senga». Qo’limga yarim kaftchalik qog’oz uzatdi. Taklifnoma ekan. Ismim bosma xarflarda yozilgan: «ULUo’BEK». Yuragimda bir nima «chirt» uzilgandek bo’ldi. Gapirishga tilim aylanmadi. Ko’zlariga tikilgancha qotib qolibman.
«Bormasang, xafa bo’laman». Qayta ta`kidladi u. Keyin ketdi. Yuragimga alam-qayg’ular, xajr olovini purkab ketdi. Shu oqshom tonggacha mijja qoqmadim. Yig’ladim. Birinchi muxabbatimning alamli qissasi mana shu.
Îchig’i, Baxorning menda ko’ngli yo’q edi. Qiziq, shunday bo’lsayam, o’ziga yaqin olardi. Eng qadrdon do’sti kabi. Men esa, galvars, xatto, «Baxtli bo’l», deb tilak bildirmabman. To’yiga-ku, bormadim. O’rtoqlarim qancha qistashdi (axir yaxshi ko’rgan qizimning to’yiga qanday boraman?)...
Yuragimning bir chekkasiga armon toshi yuk bosdi. Yo’q-yo’q, yurak armon tegirmonida yanchildi.
Xayot xali oldinda ekan. Kitoblarda «Bu qaytar dunyo» qabilidagi xikmatlarni ko’p o’qiganman-u, uqmagandim. Endi bilsam, donishmandlar xam xayot tajribasiga suyanishar ekan. Xar bir xikmatda, maqolda xayot ufurib turar ekan.
Maktabni bitirgan yilim SamDuga xujjatlarimni topshirdim. Filologiya fakul tetiga. Baxtimdan o’rgilayki, «tolib» degan nomga muyassar bo’ldim. Îvro’pochasiga aytadigan bo’lsak: «student».
Ikki xafta o’tar-o’tmas paxtaga olib ketishdi. Bu mavsumning bop joyi shundaki, kimliging besh qo’lday ayon bo’larkan-qolarkan: mexnatkashliging, intizoming, axloqing... Yaxshi bola bo’p yursang mayliku-ya, nojo’ya ish qilguday bo’lsang... ta`ziringni berishadi domlalar xam, «akaxon»lar (yuqori kursdagilar) xam. Bizning o’y-xayolimiz xam, ishimiz xam bitta: paxta.
Kursdoshlarim bilan qalinlashib, qadrdonlashib borardik. Tushlikni birga qilamiz, xirmonga yuklarni birga olib chiqamiz, xullas, bir yoqadan bosh chiqaramiz.
Paxtaga kelganimizning beshinchi kuni edi. Yon qabatimdan bir kursdoshim tushgan. U birinchi kundanoq xammani e`tiboriga qaratgan, ayniqsa, dekanimiz shu qizni namuna qilib ko’rsataverib, barchamizning yuzimizni shuvut qilib qo’ygandi.

Добавлено (15-Янв-2011, 00:35)
---------------------------------------------
davomini yozimi? Silaga Qiziq bumasa yozmiman.

Uchrasa bir kuni tengsiz bir go’zal,
Uchraydi baribir undanda go’zal,
Ex, dunyo qanchalar go’zalsan go’zal
Sevgim kelaverar yangidan-yangi

Paxta terimi xam tugadi. Barchamiz sog’inganimiz-issiqqina uylarimizga qaytdik. O’qishlar tag’in iziga tushdi.
Namunani faqat ilg’or terimchimi desam, tirishqoq xam ekan. Darslarda faol, xar bir mashg’ulotda, albatta, so’zga chiqadi. Daftar-daftar konspekt yozadi. Bir so’z bilan aytganda, u ismi jismiga monand qiz edi. Unga butun sinf xavas qilardi-yu, men... to’g’risini aytsam, jo’ngina munosabatda bo’lardim, faqat shu. Bo’lmasa na xusnida, na axloqida nuqsoni bor, xurliqo.
Bir kuni shamollab, yotib qoldim. O’qishga uch kun borolmadim. Ikkinchi kun telefon bo’ldi. Go’shakni ko’tarsam... Namuna. Axvolimni so’radi quyuq qilib. Savollariga naridan-beri javob berdim. Qiziq, ro’yxush bermasam xam o’ziga olmaydi. Ko’ngli naqadar pok qiz... Ammo men...
Birinchi semestr tugadi. Ta`tilga chiqdik. Men qarzdor edim. «Ekologiya»dan «2» olganman, tuzatishim kerak. Shu maqsadda fakul tetga o’tdim. Dekanatga kirsam, Namuna o’tiribdi.
«Fidoyisiz-da, xamma maza qilib dam olyapti...», dedim salom-alikdan keyin.
U bilinar-bilinmas jilmayib qo’ydi. Keyin universitet qoshidagi tilshunoslik to’garagiga qatnayotganini, ingliz tilini o’rganayotganini aytdi. Men xam «maqtanib» qo’ydim:
«Shu ekologiyaga mexrim tushgan...».
Namuna idrokli emasmi, fikrimni darrov ilg’adi. Yana tabassum qildi.
«Ekologiyagami yo ekologiya domlasigami...». Beixtiyor kulgu ko’tarildi. Keyin jiddiy tortib, men ajablanadigan gap aytdi.
«Siz o’tgansiz, domlaning o’zi aytdi. Ishonmasangiz, borib so’rang».
«Nima?!».
Chin ekan. Domlaga uchrashgandim. Menga familiyadosh talabaning baxosini qo’ygan ekan. Imtixon varaqasini ko’rsatishni talab qilsam bo’lardi-yu, xoxlamadim. Nima keragi bor ortiqcha daxmazaning.
Etti kun yetti daqiqaday zuv o’tib ketdi. Tag’in darslar boshlandi. Yangi fanlar kiritilibdi. Namuna xamon o’sha-o’sha: tirishqoq, ziyrak, a`lochi va... mexribon.
Bir kuni qiziq ish bo’ldi. Jismoniy tarbiya darsidan qaytgandik. Nafasim ichimga tiqilgan, bir tomondan terlab-pishib ketganman. Chanqoq azob beryapti. Fakul tet xovlisida kran bor. O’sha yerga bordim. Kran murvatini burab, enkayib, suvga endi xovuchimni tutgan xam edimki, sharillab oqayotgan suv birdan tindi. Boshimni ko’tarsam, tepamda g’o’dayib Namuna turibdi.
«Shu xolingizda sovuq suv-a, yana kasal bo’lgingiz keldimi?», dedi u jaxl bilan.
Tushunolmay qoldim. O’zi kim bu? Nega xo’jayinlik qiladi? Xar nimaga tumshug’ini tiqadi? Parvo qilmay tag’in kran murvatini buradim. Namuna yana o’jarlik qildi. Men boshqa chidayolmadim:
«Nima, xotinimmisiz, menga xo’jayinlik qiladigan?!».
Uning avval lablari titradi, keyin yuzlari o’zgardi. Birdan ortiga burilib chopib ketdi. Nazarimda, yig’ladi-yov. Ko’nglini og’ritdim men axmoq. O’zi nega qaysarlik qiladi? Ochig’i, tushunmayotgandim.

Добавлено (16-Янв-2011, 17:02)
---------------------------------------------
3. Shu tariqa kunlar, oylar o’tdi. Biz bu orada gaplashmay yurdik. Men to’nka, xattoki, kechirim xam so’ramadim undan. Birinchi kurs tugashi arafasida yig’ilishdik. Shaxar chekkasidagi odmigina kafeda muzqaymoqxo’rlik bo’ldi. Xamma birin-ketin xasratini yozdi. Namuna xam bor edi. U o’zini ancha oldirgan, oldingi quvnoqligidan asar xam qolmagandi. Cho’kkandi boyaqish. Gal unga kelgandi. Dardini to’kib tashladi. So’nggi gapi quloqlarimda qayta-qayta yangragandek bo’ldi:
«...Men o’qishimni Toshkentga ko’chirtiryapman. Jurnalistikada davom ettiraman. Xafa bo’lmaysizlar endi...».
Men Namuna bilan yarasholmadim. Negadir yigitlik g’ururim, g’o’rligim bunga yo’l qo’ymayotgandi. Yuragimning tub-tubida undan kechirim so’rash istagi uchqunlab turardi-yu, lekin negadir jur`atim yetmasdi.
O’qishlar tugab, katta ta`til boshlandi. Xamma uy-uyiga ketdi. Men yana bitta fandan qarzdor bo’lib qoldim. Shu ish bilan dekanatga, kafedraga qatnadim. Ishim og’ir kechmadi. Bir kursdosh qiz xam men «yiqilgan» fandan «2» baxo olgan ekan. Birga topshirdik... omad ikkovimizga xam kulib boqdi. Bu qiz Namunaning qadrdon dugonalaridan edi. Men Namunaning nima maqsadda o’qishini Toshkentga ko’chirganini bilmasdim. Shuni dugonasidan so’radim.
«Shunchalar go’lsiz-a, Ulug’bek, Namunaday qiz qaerda bor yana? U sizga ko’p yaxshiliklar qilgan. «Ekologiya»dan xam baxoingizni o’sha obergan...».
«Nima?». Yuragimda olov qo’zg’aldi.
«Tog’asi bo’lardi-ku, o’sha «ekologiya» domlasi, bilmasmidingiz?»,-u xayron bo’lib tikildi menga.
«Yo’q. Lekin bu ishni nima uchun qildi, nimaga?».
«Qiziq, bilasiz deb yurardim, u sizni sevardi, Ulug’bek!».
Men boshqa ajablanmadim. Chunki xammasi ayon bo’lgan edi. Namunaning menga g’amxo’rligi, tergashlari-yu mexribonchiligi-xamma-xammasini anglab yetdim. Qiziq, negadir kulgim keldi. Butun vujudimni kulgu egallagan edi-yu, istixolami, andishami, uyatmi-shunga o’xshash xis yo’l bermayotgandi. Yo’q, men Namunaning muxabbatiga, uning yuragini asir qilgan pok tuyg’uga emas, mendek omadsiz bechora bir yigitning sevilishiga kulgim qistagandi. Dugonasining keyingi gapi xammasidan xam oshib tushdi.
«U sizni deb Toshkentga ketdi. Unutish uchun...».
Xayot qiziq-da: sen kimgadir ko’ngil qo’yasan, kimdir senga. Sen birovni deb ezilasan, yuraging kuyib ketadi, boshqa birov esa seni deb shu ko’yga tushadi.
Xa, Namunaga ko’nglim yo’q edi. Xammadan go’zal, odobli bo’lsa xam, mexribon, g’amxo’r bo’lsa xam, negadir men uchun... yo’q-yo’q, nazdimda uni xamma yigitlar sevishi shartdek edi-yu, faqat men...
Baxor xali-xaligacha tushlarimga kiradi. Ba`zan uyqum o’chib, o’ylar komiga tortadi. U bilan xayolan suxbat quraman. To’ymayman... to’ymayman... to’ymayman...

Qaysar

Добавлено (16-Янв-2011, 17:04)
---------------------------------------------
uzr monologni o*rniga hikoya yozvardim.

Uchrasa bir kuni tengsiz bir go’zal,
Uchraydi baribir undanda go’zal,
Ex, dunyo qanchalar go’zalsan go’zal
Sevgim kelaverar yangidan-yangi

Men seni izlayman to tong qadar. Sen ko'rinmaysan negadir. Bilmayman nechun seni qidiryapman. Balki sog'ingandirman. Seni bir kun ko'rmadimu, aqlim o'zimdan ketdi. Senga shunchalar o'rganib qolganmanki, kunimni sensiz tasavvur qila olmayman. Kun o'tadi bir amallab, lekin tunchi. Tun sensiz o'tayotgan tun. Bu tunni o'tmayotganini tariflashga so'z ojiz. Buni faqat men o'zim tushuna olaman. Boshqa hech kim tushuna olmaydi. Bu tun o'tishi butun umrimga tengdek go'yo. Seni shu tun topa olmasam tongga qadar umrim payonini kutayotgandekman. Har kuni seni ko'rardim. Enichi? dom daraksiz ketding. Xatto xayr ham demading. Xayr deganingda balki seni izlamasdimmi? Doimdagidek ko'rishguncha deb yuragimga o't qalab ketding. Qani endi bu o'tni kim o'chirar ekan. Bu o'tni faqat sendan boshqa hech kim o'chira olmaydi. Ha ha faqatgina yoqgan odam bu o'tni o'chiradi. Bu sensan. Yuragimda yoqgan o'ting to seni topmagunimcha alangalab meni qalbimni kuydiraveradi. Bundanda dahshatliroq og'riq bo'lmasa kerak. Eng kuchli og'riq, qalb og'rig'i. Mening qalbim og'rig'i. Sen buni bilmaysan. Sening uchun bu hech narsa emasda. Seni topolmasam. Qalbim kuyib kul bo'ladi. Uni aslo qayta tiklab bo'lmaydi. Yonib kul bo'layotgan cho'pga suv sepilsa u kichik yongan cho'p bo'ladi. Uni asl holiga qaytarib bo'lmaydi. Qaytarsa ham kichikkina bir cho'pcha bo'lib qoladi. Meni qalbim seni izlay izlay, olis olislarga ketdi. Baribir befoyda. Sen o'zing qaytmasang, qalbim qidirgani befoyda. Qalb, sevgi ko'zi ko'r bo'ladi. Unga manzilni tushuntirvorsa o'sha tomon boradi yoki o'zi borgan manzildan boshqaning yordamisiz keta olmaydi. Meni qalbim senda edi. Sen uni tashlab ketding. U senga ishonardi, doimo birga olib yurishinga. Mana hozir ortingdan qidirib yuribdi. Men qalbimga ko'rsatgan tomonda sen yo'qsan. Qalbim esa o'sha tomonga alangalar ichida ketdi. Uni faqat sening ovozing "Men qaytdim" deyishing qaytara oladi. Hozir hasta ko'nglim bilan yolg'iz seni kutib o'tiribman. Iltimos meni ko'ngilsiz ham qoldirma. Ko'nglim ham sen tomon oshiqmoqda. U mendan seni so'raydi. Har soat, har daqiqa, har soniya seni bot - bot so'raydi. Men nima deb javob berishni bilmay qolaman. U mendan seni izlashga izn so'raydi. Men uni sening kelishinga ishontiraman. "U keladi, albatta keladi, ko'rishguncha deb ketgan. U va'dasidan chiqadi" deb aytaman. Ko'nglim nega senda qoldirganimni, uni bu azoblarga qo'yganimni so'raydi. Men bunga javob bera olmayman. U buni sezadi va boshqa so'ramaydi. U seni kelishini sezadi. Men esa...

Kechir....

Kechir… bu so’zni kimlardir aytadi, kimlardir umuman tiliga ham olmas balki… bilmadim, o’ylayman… ma’nosini o’ylab kulgim keladi. Bu so’zni ne maqsadlarda aytamizku, lekin ma’nosini, uni nega aytayotganimizna ko’p hollarda tushunib ham yetmaymiz. Aytmaslikchi, nima uchun aytmaymiz? G’urur? Mag’lubiyat hissi? Yoki oddiygina tushunmaslik?! Vaqt o’tganidan so’ng shunday achinamizki, shu so’zni olamga jar solib aytkimiz keladi, lekin afsus, juda kech bo’ladi.. So’zning qudrati… bir og’iz so’z bilan hamma narsalarni bahorga qiyoslagudek go’zallik sari eltamiz yoki…qorong’ulik qariga yo’l olamiz…o’ylayman…nega aytmadim?! Aytgim kelgandi-ku, aytaman degandim, tushungandim ham…. Lekin afsus eshitishni istamasa-chi… kech bo’lsachi deyman. Hayolimda mingta o’y fikr, qay birini yozay deyman, yuragimni azoblayotgan shu so’z… Kechir! Qo’limga qalam olaman, o’ylamay turib ham she’rimni bitaman, lekin ko’nglim bo’shamaydi. Kulaman, osmonda oy ham ko’rinishni hohlamay turganida men seni izlagim keladi. O’zimning ustimdan kulaman… kecha yonimda eding-u, men ahmoq….hatto-ki bir og’iz ham shirin so’z aytolmadim, lekin qanchalik hohlagan edim –a… afsus…seni yo’qotib qo’yishimni o’ylasam, yuragimni urganini his etmay qolishimni bilishingni shunchalik hohlar edim-ku, tasavvur ham qila olmaysan… buni so’zsiz ham tushunib yetishingni shunchalik hohlayman-ki, hayolingga ham kelmaydi…o’ylayman, bilarmikansan?! O’ylarmikansan meni ham…. Eslamasang ham ….men hafa bo’lmayman, chunki seni shunchalik sevaman-ki, osmonlar ham tong otishini istaganida sevgimdan yorug’lik oladi…quyosh ham mening senga bo’lgan mehrimdan o’ziga issiqlikni oladi…ishonmaysanmi?! Men esa ishonaman) Negadir hech ham tilimga chiqarolmayman…gohida "meni kechir” deb baqirgim keladi, bilasanmi nega? Faqatgina shu sevganim uchun. Nega-ki shu sevgim sabab seni ham azobga qo’yaman doim. Baxtli qilgim keladi, shuni istasam ham negadir seni faqat hafa qilaveraman… Kechir….Kechir… endi esa ko’zimda yosh, dardim bo’gzimga kelganday go’yo… yonimda emassan…hafaman…Kechir! Nega bu so’zning ma’nosini hech ham tushunmadik?! Nega doim afsuslanish hissi qalbimizni tirnaganida kechirimni izlaymiz?! Inson, hatoingni nega kech bo’lganida tushunasan? Nega?! Iltimos, meni kechir… qo’lingdan kelmasa ham…. Boshqa nima qilishni ham bilmayman, ojizman! Menga ishon degim keladi-yu, lekin aytolmayman. Chunki, "yo’q” degan javobingdan qo’rqaman, bunga arzisam ham… o’ylayman… bu nomani o’qirmikansan… senga atalganini sezarmikinsan… mendan qiziqib so’rab ko’rarmikinsan… Bilmadim…kutishni yoki…?! Seni shunchalik sevaman-ki... jimgina yig'layman ….jimgina yig’layman…..….jimgina yig’layman...

Seni asray olmadim. O’zgalar meni sendan tortib olishdi. Men hach narsa qila olmadim. Qo’limdan hech narsa kelmadi. Sen menga najot ko’zi bilan tikilib qararding. Men o’zimni o’ylab, hudbinligim tutib, og’riq bo’lmasa ham yerda qornimni ushlab yotardim. Ular ko’pchilik bo’lgani uchun qo’rqandirman. Ha men qo’rqoqman. Seni himoya ham qila olmadim. Seni yordam so’rab chaqirishlaring ham meni qo’rqoqligimni yenga olmadi. Men hatto harakat ham qilmadim. Birgina musht meni mag’lub etgandi. Shu musht senga bo’lgan sevgimdan, seni menga bo’lgan sevgindan ustun keldi. Seni ular olib ketishdi. O’sha ablahlarga kuchim yetmadi. Seni indamay berib yuordim. Qo’limdagi baxt qushini qafasga solib, ularga berib yubordim. Endi o’tirbman nima qilarim bilmay. Boshim toshdanda qattiq. Tosh bo’lganda yorilib mayda-mayda bo’lib ketardi. O’zimga kelib seni ortingdan qidirdim. O’zimni qo’rqoqligim uchun rosa koyidim. So’ngi pushaymon o’zinga dushman diganlaridek. O’z yog’imga o’zim qovruldim. Seni oxiri bir tashlandiq joydan topdim. Ko’rib yana o’zim qilgan ishimdan ming afsusda hatto o’limga ham rozi bo’ldim, sening oldinda nima degan odam bo’lish, seni mayus ko’zlaringa qanday boqishni o’ylab. Seni kasalhonaga olib bordim. O’sha yerda ham qo’rqoqlik qildim. Men tanimayman, ko’chada ko’rib qoldim dedim. Sen hammon behush eding. O’sha hayvonsifat mahluqlar qilgan ishini, qizligini bulg’aganini bilib, to’g’risi shokka tushdim. Bunaqasini kutmagandim. Devorga suyanib qotib qoldim. Qancha turganimni ham bilmayman. Keyin o’zimga kelib o’sha ablahlarni qidirgani ketdim. Yo’ldan pichoq sotib oldim. Mashina raqami esimda qolgan edi. Qidirib qidirib bir kafe oldida mashinasi ko’rib qoldim. Kelishini kutdim u itlarni. Bittasi sigaret chakib kelardi. Uni mashina orqasida poylab turib, orqasidan sanoqsiz pichoq ura boshladim. Necha marotaba urdim bilmadim. Qarasm u behush yotardi. Atrofdan kimdir kelayotganini ko’rdim, yana orqaga bekindim, 2 sherigi ham keldi, ular yerda yotgan sherigini qarashardi bir qonga belangan tanasini ushlab ko’rsa ikkinchisi tez yordamga qo’ng’iroq qilardi. Birinchi borib telefon qilayotganni bo’ynidan so’yib yubordim, u menga qarashga ham ulgurmadi. Yerga gurs etib tushdi. Ikkinchi sherigi manga najot ko’zi bilan nima qilishini bilmay tikilib turardi. Meni ko’zlarim qonga to’lgan edi. Ko’zimga faqat uni o’ldir degan yozuv ko’rinardi. Unga ham shavqat qilmay ko’kragiga o’tkir pichoqni domini olib borib tiqib oldim. Qayta va qayta tiqverdim. Toki u xirilab nafas o’rniga qon tuflaguncha. Oldimda uch murda yotardi. Men keyin atrofga qaradim. Tun sukunati hukumron. Pichoqni sug;irib olib uyga ketdim. Uyda kiyimlarimni yuvib, o’zim ham yuvinib. Kasalxonaga bordim. O’zimda qayerdan shuncha kuch toptim bilamadim. Hozir qo’rqoqligimdan asar ham qolmagandi. Hamshiradan seni so’radim. U sen hushing kelganini aytdi. Men undan seni oldinga kirish uchun izn so’radim. U faqat tez deya ruhsat berdi. Seni oldinga kirdim. Sen menga bo’lib o’tgan ishdan uyalib ko’z qiring bilan qararding. Yolg’izim men senga ular boshqa kelmasligini aytdim va shuni ham bilki bu voqeani BIZNI TO’YIMIZGA HECH QANDAY ALOQASI YO’Q. MEN SENI HALI HAM, BALKI UNDANDA ORTIQ SEVAVERAMAN!!!

Добавлено (10-Фев-2011, 11:39)
---------------------------------------------
shuncha yozganim .................

Seni juda qo’rqaman yo’qotishdan jonim
Hayollarim yig’laydi ahir, topmayin tinim
Qalbim to’kadi qonli yoshin tinmayin, tim-tim
Yolg’izim, ketmagin, azoblama meni, jonim

Tinglagin qalbimning tinimsiz dodli nolasin
Sanagin ko’zlarimdan oqqan ko’zim yoshlarin
Yo’qotmay seni) birga bo’l, ber qalbim davosin.
Tingla qalbim kuyin, muhabbatin, sirin, nolasin...

Iya qalesan. San o’zingmi, yoki boshqa birovmi? San o’zingsan. Mani aldomisan. Mani ko’rvossanmi? Nega ko’rmayapsan. Sani tashab ketganimga hafa bo’ldingmi? O’zingku mani jinnixonaga tashab yotqizib, belab ketding, kamiga bitta tinchlantiruvchi ukol ham aptikadan palon so’mga sotvolib kelding. Shu ukol shartmasdi. Shu ukol qilindi man tamom bo’ldim. Quritilgan sabziga o’xshab qoldim. San ketib qolding, yana manga siz tashab ketdiz diysan. Aqldan ozdirgan o’zing mani. Endi davolashga kelganda yo’q bo’lib qolding. Mana tashab ketib qoganingga 6 oy bo’voti. Man bugun jinniconadan qochib chiqdim. Hozirgina, hali svrjiy qochgan jinniman. Ustimda ham ushatni kiymi. Avtobusda ketvomman. Sanga nima diyishni o’ylab. Hamma manga jinniga qaragande qaravoti. Man jinni emasman!!! Sanni topa olmiyapman. Qattasan. Telefon nomeriniyam esimdan chiqarvoribman. Hoziram bitta ahmoq zo’rg’a telefonini berudi, eslomiy luboy nomerga terib sani so’radim. Bitta tomi ketgan mazgi o’ris kampir oldi telefonni. Tebya kto nada? Dib gapirudi, koshki man chalasavod ruschani tushunsam. Ismini boshini etdimman. Anu sasiq kampir ni tuda popal dib qo’yib qo’ydi. Nima diganini tushunmadim ham. O’rischani r harpigayam tushunmiman o’zi. Anu telini berganam teli tortvoldi. O’ziyam telefoni yeb qo’yishimga ozgina qogandi. Cho’ta qornim ochganini sezdim. Avtobusni to’xtat dib baqirdim, chaqirdim, eshikni urdim. Oynasi sindi. Qo’lim qonadi. Eshikni ochishdi. Shopir tushdi baqirdi, chaqirsi, man unga qizil spravkamas qo’limni qizil qonini ko’rsatdim. Kiymiga yaqinlashtirudim. Orqaga aytib so’kib so’kib oxirida jinni dib ketdi. Man qo’limdigi qaradim. Qon oqvoti. Uval dib qo’limdigi qonni shimib o’tirdim. Keyin turib nonchini oldiga bordim. Non bermaseng sani o’diraman hozir jinnihonadan kevomman. Ko’rvossanmi? Yoki qo’limni kesdi dib ustingdan yozvoraman. Man jinixonadan qochdim. Lekin man jinnimasman. Shundoq bo’sin bitta non bilan kamayib qolmisan. Rahmatmas mani yalintirganingga. Ertaga agr mani ushlab olib ketishmasa yana bitta non berasan. Yana jinnixonga telefon qib yurma. Saniyam tortib ketaman….. Ana yana avtobus, voy ichida san ham borsanmi? Toooo’xtaaaat mani tanivosanmi, avtobusni toooo’xtaaaat. Man balnitsadan sani oldinga qochib chiqdim. Sani bir marotab ko’rish uchun. Toooo’xtaaat. Man sani sevaman. Iltimos tooo’xtaat. Charchab ketdim. Manga qarasangchi. Man sani oldinga uyinga bormoqchidim. Avtobusdan tush. Eshitvosanmi man sani sevaman. Tushmasang orqengdan uyingacha boraman. Ex baribir tushmading. Mayli xozir orqangdan yetib olaman. Mana boshqa avtobus keldi…., Qani tezroq yur. Yetib oliy.... Avtobusdan tushding. Manam tushdim. Hozir sanga yugirib yetib olaman. Nega bu yerda tushding o’zi, uying boshqa yerda ediku? Nega javob bermisan. Mandan shunchalar hafamisan hammasiga sani oldinro keb ko’rmaganimmi? Kechir. Qochib chiqishni iloji bo’lmadi. Jinnixona stogiyde, qattiq tartib. Qochish rejasini 5 oy tuzdim. Hammasi sani bir marta ko’rish uchun. Mana ko’rdim sani. Manga bunaqa begonaga qaragande qarama. Nigohing sal boshqacharo bo’lib qolibdi. Manimcha ko’p yig’laganingdan bo’sa kerak. Ha shunaqa. Toptimmi???? Hammon ushnday go’zalsan, qaddi qomating hech ham o’zgarmagan. Yurushlaring, qadini tik tutishing, hali ham ushanday mag’rursan. Oxirgi marta ko’rganimda ham shunday eding faqat unda yuzingda tabbasum bor edi. Hozir u yo’q. Iya yuzingdagi hol qani, man sani usha hol uchun sevganman. Holini qidirib o’zing ham yuzingni ushlavossanmi. Mani jinnixonaga yotqizishgandan keyin oldirib tashadingmi? Chiroyli turar edi. Lekin san shuni bilgin man sani haliyam sevaman... nega ko’zingadan yosh oqvoti, yig’lama. Nega yig’lesan. Mandan hafa bo’lib yig’lavossanmi? Telefon aparating o’zgaribdimi? Oldingisi yahshi ediku. Kimni chaqirvossan bu yaqqa. Kim u chaqirganing??? Nega mani anu jinni dib etvossan. Hoy soshma. Uyinga kirib ketvossanmi? Oldin bu yerda turmas edinku. Nega ko’chdinglar. Hoooov eshitvossanmi? Man sani sho’tta kutaman. Anaqisa suv olib chiqib ber, chanqab ketdim. Boyagi non tiqilib qoldi. Oddiy suv ham bo’luradi...... Kutib o’tiribman sani. O’z sevgimni hali tikliman. Ishonchingni oqliman. Manga ishon....... Qora Lasetti. Man orzu qigan mashina. Yurishini qareng. Tekis. Manam haydasam bo’lardi. Lekin mani hamma jinni diydi. Man sog’manku. Mana gapirvomman, fikirlavomman, o’ylavomman, Lekin yoshligimni eslomiman. Balnitsaga tushgunimcha bo’gan paytni eslomiman. Nimaga balnitsaga tushirishgan mani. Faqat sevgilimni esliman. Eshitvosanmiiiii? Sani esliman. Yana boshqa narsalar bir bir. Keyin onamni.... Qora lasetti. Chiroyli mashina. Mani oldimda to’xtadi. Yerda cho’kkalb o’tirganimga tilanchi dib o’yladimi? O’rnimdan turaman. Tilanchimasligimni bilsin. Ichidan 4 yigit tushdi. Mani olinma kelishvotti? Bular jinni honadanmasmikan?????? Aka silar jinnixonadamasmisila? Mani obketgani keldilami? Man borishni istamiman u yaqqa. Kimsizlar unda? Mani qo’yvoringlar. Nega urayapsizlar, tepmang og’rivotiku. Ay, nima qildim sizlarga, tepmang. Ox, yomon teydi. Voy boshim. Kimsizlar???? Mashinani ichidagi kim? Tanigandekman? Mani 6 oy oldin ham urgandi. Boshim tinib borvoti. Oldimga kelibdi. Gaplarini elas elas eshitvomman. “Hoy jinni yana man sevgan qizga ilakishib qoldingmi? Joying qattaligini esdan chiqardingmi? Yoki oldingi egan kaltaklaring esdan chiqdimi? San dib Fotima o’lib ketdi. Bilvossanmi? San uni o’ldirib qo’yding man bilan talashib, Endi Zuhraga yopishvosanmi? Fotima o’lgandan keyin ular uyni almashtirishdi. San ityaloq sho’tni ham topib kelding. Yana bir narsani bilib ol . sani man jinni qildirtirdim. Sani kaltaklab, keyin sanga ukol qildirtirdim. Hammasini man qildirtirdim. Fotimani tortib olding. Endi Zuhraga qo’ling yetmaydi. U sendan nafratlanadi. Sen chunki Fotimani qotilisan uni nazarida. Aslida man otgan o’q sanga tegish kerak edi. Lekin Fotima to’sib qoldi. San ablah bo’sa qutilib qolding. Endi mandan qutila olmaysan. Sani jinnixonaga emas. Narigi dunyoga jo’nataman”. Uyog’iga nima diganini eshitmadim. Man esladim. U qotil. Fotimani qotili. Uni o’ldirishim kerak. Hozir ustimga nimadir yopishdi. Qop bo’sa kerak. Mani sevgilim o’lgan ekanda unda. Yana qattandir ablahni ovozi keldi. Qopga tosh solib cho’ktirib yubor digan. Mani ham o’ldirmoqchi. Ex onamni ham ko’rmoqchi edim. Onam mani butun jahonim edi. Har kuni balnitsaga mani ko’rgani kelardilar. Hozir man yo’qligimni ko’rib rosa kuyunayotgandirlara, bu ablahlar endi mani o’ldiradi, boshqa onamni ko’rmayman. Onamni qadoq bosgan bo’lsa ham men uchun yumshoq qo’llarini bir marta boshimga qo’yib, og’lim sandan roziman disalar bo’ldidi. Onam uchun man hich narsa qilib bera olmadim. Onam. Onama. Farzand deb o’stirganlari, bir qizni deb jinnixonaga tushib o’tiribdi. Nafs quli bo’lib. Sizni aytganizni qilsam bo’lmasmidi. Mashinani orqasida qopni ichida diqqanafas bo’lib tanamdagi og’riqlar bilan ketvotgan bo’lsam ham bu azoblar qalb azobi oldida urvoqchalik emas ekan. Onajonim mendan rozi bo’ling.... Havo kirdi. Qopni ikki kishi ko’tardi. Qulog’imga so’ngi marta suvni chaloplagani eshitildi. Alvido onajonim. Alvido hayot.

Добавлено (16-Фев-2011, 15:48)
---------------------------------------------
Rayhona & Parvina

"Билмагандим" … Танишган кунларимдан хаётим мазмуни "ёлгиз узинг" эдинг. Купрок билиб борганинг сари мени азоблай бошладинг. Сени-чи "ёлгизим" деб атаган эдим. "Севгилим", "сен билан" "бахтли буламан" деб орзу килганман. Лекин кандайдир тусиклар пайдо булиб "шундай хаёт" эканлигига икрор була бошладим. "Хуп майли" бизнинг ишкий заргузаштларимиз давом эттиишида "бир дона суз" аядинг. Факат хаёлингни мен оламан де, уй-хайёллар тинч куймас эди. "Доими" согиниб яшардим. Кандайдир киз хаётингда пайдо булиб, бари бир мени урнимни босаолмаслигимни тан олдинг. Эсингдами мени эркалардинг "Эркатойим" дердинг, "факат мухаббат"им сенсан! "Хеч айрилма"ймиз деяр эдинг. Такдир такозоси билан мен сендан йироклашада бошладим. Чунки менинг узимга яраша гурурим бор, йул куймасди. "Ёдингдами?" Менга берган ваъдаларинг факат бизнинг "уртамизда" колиб кетган. Мен хеч кимга "айтаолмайман" ва эртага нима булишидан катъий назар "катаолмайманам". Кеча ишхонамга келдинг. Куркдингми нима булди улиб кетдими деб, кунгирокларинга жавоб йуклигидан ё хавотир олдинми? лекин мен бахона килиб келганингни дарров пайкадим. Хар сафар келганингда "ёлвориб" мени "унутма" дейсан! Ва унутмаслигимни сурайсан. Аммо буларни энди кимга кераги бор билмадим. "Сени хаётим дедим, ёлгиз атадим," аммо сен билмадинг. Маст булиб колганинг шундок билиниб сезилиб турарди. Аммо мен бу туришни гуёки олдиндан сезгандайман. Севиб колмагандирман тагин билмадим. Унда нима бу? Нега куча куйда бирон бир болани учратиб колсам кузимда у булиб куринади. Англайолмадим.
Тугрисини айтсам "айрилик" азоби бу уткинчи, вактинчалиб деб уйлардим. Аммо "борлининг"ни унутиш мен учун жуда огир. Уйлайманки колган умрим давомида менга хаёт "бир йул" курсатаолади ва мен бу йулдан адашмасдан бораман. Ушанда "бахтли кунларга ассалому алейкум дейман!" "Ота-онам дуоси2 оркали эртага албатта "бахтли буламан". Ёруг кунлар "кайтади" мен "севавераман!" Килган хатоларим учун "илтижо" килиб "тавба киламан." "То хаёт эканман" хаёлинг билан яшайман. Майли мени кизлар айбласин, майли дунё захматлари ёлгиз менга кадалсин, мени нигохларингдан айирма. ДАВОМИ БОР....

I love you because you make me happy
I love you because you make me feel safe and secure
I love your smile
I love the way you say my name
I love the look in your eyes when you tell me you love me
And how you laugh at me when I do something stupid, when others would put
me down.
I love the fact that when I'm around you I can be myself and not worry
about what you may think of me, because I know you love me for who I am.
No matter what my faults may be.
I love being able to wake up with you by my side... It makes my days
better
At night I love watching you sleep, hearing you take each breath, and
feeling your heart beat with the palm of my hand... reality hits that you
are not a dream YOU ARE MINE.
I love the way you wrap your arms around me and hold me really tight, like
there is no tomorrow
And I love the way I feel when your lips barely touch mine for a kiss, the
love and emotions that go through me at that moment are unexplainable.
I love your laugh
I love hearing your voice
I love that you get along with my family and friend, no matter how much
you dislike them, or who they are.
And hearing you tell me your stories, you could tell them to me a thousand
times, and I will never get tired of them, because they are a part of you.

But the main reason I love you is because.....

You are you!
Simply... I love you and the end!